Berichten november 2005

Trip naar Frederiksdorp - 27 november 2005

Vandaag zijn Pim en ik samen op de scooter naar het dorpje Frederiksdorp geweest. 's Ochtends vroeg (Surinaamse begrippen) zijn we vertrokken richting Meerzorg. Meerzorg is een plaatsje, maar ook de brug die over de rivier Commewijne loopt. Dit is een grote brug, waar de meningen over verdeeld zijn. De een is erg trots op en blij met deze brug, aangezien deze een belangrijke verbinding legt met een ander deel van Suriname. Je kan op deze manier makkelijk en goedkoop de rivier oversteken. De ander is er niet blij mee. De bouw van de brug was namelijk erg duur en heeft Suriname in het begin grote geldzorgen bezorgd. Pim en ik vonden de brug in ieder geval wel erg handig.

Eenmaal voorbij Meerzorg reden we richting Alkmaar. Na een lange weg alleen maar rechtdoor gereden te hebben en slechts eenmaal rechtsafgeslagen waren, waren we ineens in Alkmaar. Dit wordt niet met plaatsnamen aangegeven. Je ziet op een gegeven moment wel een gebouw met een bedrijfsnaam afgeleid van de plaats. Meestal een school. Via Alkmaar reden we naar Mariënburg, daar waar de veerboten liggen. Op de weg er naar toe kwamen we een dorpje tegen met huisjes die vroeger voor arbeiders van de plantages gebruikt werden. Deze huisjes hebben puntdaken, met dakpannen!

Bij Mariënburg moesten we op een veerboot stappen. Dit is een klein motorbootje voor om en nabij 15 personen. Voor ongeveer 10SRD (3 euro) ben je met 2 personen, en de scooter aan boord, aan de overkant (Frederiksdorp).

Frederiksdorp is een plantagedorp. Vroeger vond je hier veel suikerplantages en koffieplantages, momenteel eigenlijk alleen bananenplantages. Er loopt door het dorp een zandpad van ongeveer een halve meter breed. Toen het ook nog eens ging regenen, werd het nogal glibberig, maar wel gewoon doorgaan natuurlijk. Het dorpje Frederiksdorp loopt ineens over in Margaritha en aan de andere kant Kronenburg. Weer zonder dat je het door hebt.

In Kronenburg stond een plantagehuis uit 1779. Nog steeds in goede staat, terwijl deze van hout was. Wij besloten een kijkje te nemen. De beheerders en tevens bewoners waren uiterst gastvrij en lieten onze de hele woning zien. Ze gaven ons uitleg over de plantages. Op een gegeven moment zagen wij een geweer. Nieuwsgierig dat Nederlanders zijn, vroegen wij of hij van jagen hield. Dat was niet zo, maar hij moest wel een geweer hebben. Er lopen namelijk vier wilde tijgers rond. Nu zul je vast denken: "Ja vast, tijgers in Suriname!!!". Alle katachtigen worden hier in de volksmond tijgers genoemd. Wat hier bedoeld werd waren Jaguars. Ook gevaarlijk!!! We zijn er geen tegen gekomen, al wilden we die wel graag op een afstand meemaken.Onze huisbaas Sherrif heeft ons verteld dat je lekker kon eten in Frederiksdorp. Toen wij toch wel erge honger kregen, zijn wij dan ook maar weer op zoek gegaan naar dat dorp. Hel en ellende natuurlijk, want er staat niets aangegeven... Eenmaal gevonden hadden we volop keuze: nasi of bami. Nasi it is!! Na de vraag of ik er ook pepers in wilde, gaf ik wijzelijk antwoord met: "Nee, dank u" Achteraf wel erg slim, want het was PITTIG!!!! Op zich houd ik daar wel van, maar een glas ijskoud water was nu wel op z'n plaats. Een ook dat kreeg ik.

Na het eten weer met de boot naar Mariënburg. Op weg naar Paramaribo. De terugweg namen we een andere route: via Nieuw-Amsterdam. Hier is een Fort gelegen. Het is erg klein, met een oude gevangenis een aantal kannonen en kruithuizen. En natuurlijk moeten we de speeltuin niet vergeten... Maar die is nieuw aangelegd.

Adres - 26 November 2005

Zoals jullie allemaal wellicht wel gelezen hebben zou ik verhuizen naar de Steenbakkerijstraat. Dit gaat verschijnlijk niet door, aangezien me deze locatie meer bevalt. Mijn huisbaas vindt het goed als ik blijf (ik ben natuurlijk een geweldige huurder). Nu alleen het bureau die mijn huisvesting regelt nog...

Srefidensi (30 jaar staatskundig onafhankelijk) -25 november 2005

De eerste dagen in Suriname zijn alweer voorbij, en ik zou Evelyn niet zijn als ik niet helemaal rood verbrand zou zijn. Maar wat wil je dan ook, als het hier al twee dagen feest is, en natuurlijk wordt dat buiten gevierd. Op zich niet erg natuurlijk met dit weer, maar goed, fanatiek insmeren is niet mijn sterkste kant, dus dat wordt lekker broeien in mijn bedje.

Maar goed, verhalen over verbrand zijn is natuurlijk niet waarom jullie op deze site komen. Helemaal niet sinds het zulk vreselijk guur weer is bij jullie (800km file in totaal??? Hou eens op!!! (Ja ik ontvang hier op wisselende tijden het NOS-journaal)). Gisteren was zeg maar de 'warming-up' van het Srefidensi, oftewel het feest van 30 Jaar staatskundig Onafhankelijk. Dit werd mede ter uitdrukking gebracht met een menselijke vlag van Suriname. Heel mooi om te zien hoe al die kinderen samen de vlag vormen en de wave, etc doen. Dan merk je toch dat het uitstralen van een eenheid toch redelijk gelukt is. 's Avonds was het een drukte van jewelste in de stad, maar dat is zo gek nog niet aangezien iedereen vandaag vrij was.

Vandaag was het helemaal feest. Met de parade van leger, marine, en andere korpsen was het een drukte van belang. Erg mooi om te zien. En natuurlijk was onze eigen Minister-president J.P. Balkenende aanwezig in dit oh zo warme land. Natuurlijk moest ik proberen een kiekje met hem te maken, en dat vond hij nog goed ook. Echt geniaal, hij kwam gewoon van het podium af, om met mij en Anne op de foto te gaan (en voor nog een groepje meiden). Het respect voor deze man stijgt met de dag ;-p.

Ook leuk was de parachutenspringactie. Er zouden 10 mannen uit Venezuela uit het vliegtuig springen om vervolgens op het Onafhankelijksplein terecht te komen. De eerste lichting ging goed (de vijfde landde op een haar na niet in het publiek). De tweede lichting volgde wanneer de eerste geland was. Helaas ging toen plotseling de wind liggen. Helaas... niet echt, want het bracht spannende en spectaculaire acties op: een van de mannen kwakte op een haar na, niet op het Hof van Justitie. Nog twee anderen kwamen niet eens in de buurt van het plein en zijn elders in de stad op de weg terecht gekomen. Don't worry, ze zijn allemaal goed geland. Gezegd moet worden: de twee die het verste landden, waren (hoe kan het ook anders) degenen met de Nederlandse en de Surinaamse vlag!

Momenteel (21.35uur) is er al een uur lang vuurwerk in de stad, ze weten hier niet van ophouden. Het heeft ook wel wat natuurlijk. Dit is tevens te volgen via (jawel) LIVE tv. Aangezien het draaiboek van deze dag niet scherp gevolgd wordt (minimaal een vertraging van een half uur) en er veel pauzes zijn die niet gevuld worden, zijn mijn huisgenoot Pim en ik lekker thuis gaan kijken. Na een dag continu gestaan te hebben, terwijl er de helft van de tijd niets gebeurd, vonden wij dat we wel even tot rust mochten komen voor een lange nacht stappen...

Aangekomen in Suriname - 24 november 2005

Eindelijk, na al die maanden, zit ik dan eindelijk in Suriname. Na een goede vlucht met Surinam Airways heb ik na iets meer dan acht uur mijn eerste stappen op Surinaamse bodem gezet.

In het vliegtuig waande ik me natuurlijk al een beetje in Suriname: er waren wel geteld vier blanken aan boord en het taaltje was ook al goed te horen. Het Surinaams (Sranantongo) dat ze hier spreken is werkelijk niet te verstaan. Gelukkig spreken ze Nederlands tegen mij, dus communiceren blijft mogelijk.

Eenmaal uit het vliegtuig gestapt blijkt een trui toch eigenlijk veel te warm te zijn. Uit dus dat ding. Door de douane komen is een makkie; je moet alleen je paspoort laten zien en een formulier inleveren, welke uitgedeeld en ingevuld werden in het vliegtuig. Dit moet de snelheid bevorderen, maar je staat nog lang in de rij. De koffers heb je wel erg snel (hoe kan het ook anders, je staat daarvoor eerst een uur te wachten).

Goed, ik had mijn koffers en liep naar buiten. Ik kon meteen mijn simkaart verwisselen, want er was een speciale aanbieding in het vliegtuig. (Mijn nummer is 00597 875 7376, er kan alleen niet naar gesmst worden.) Buiten stonden er honderden mensen te wachten op hun familie etc. Gelukkig vond ik het poppetje dat mij op kwam halen direct dus kon ik het busje instappen. DAT NOOIT WEER!!!

Ze rijden hier links, althans, zo staat in de wet. Toch hebben we meer op het rechter gedeelte gereden, met een gang jewelste. Er staat op het bordje 50km/u, maar af en toe zwakten we af naar de 80. Inhalen vlak voor een overzichtelijke bocht hoort er ook allemaal bij... In het midden van de rijbaan rijden kan hier ook, dan halen ze gewoon links en rechts TEGELIJK in... Om natuurlijk tegelijk op het midden willen aan te komen... Al met al een hele ervaring.

Maar goed, nu zit ik dan heerlijk op mijn bed na een goede nachtrust. Het huis vaar ik de eerste week zit, bevalt me heel goed. Ik heb hier warm water en een tweepersoonsbed. Volgende week geen warm water meer en ik moet mijn bed inruilen voor een éénpersoons... Maar goed, gisteren was een koude douche wel erg lekker, dus ik denk dat ik dat koude water maar niet als een probleem ga zien...

Lieve mensen in Nederland (en Ecuador), ik zal jullie hier vreselijk missen tussen al het mooie wat mij hier te wachten staat... Nee gekheid, jullie zijn natuurlijk allemaal welkom...

Verder wil ik iedereen nog even bedanken voor het afscheid nemen en de geweldige boeken foto's en verhalen over hunzelf en mij. Echt helemaal top. Ik heb ze verslonden in het vliegtuig (spreekwoordelijk dan).

Dan eindelijk het vertrek - 22 november 2005

Het zit er nu dan echt aan te komen, morgen is het vertrek naar Paramaribo!!! Ik zal om 6.30uur het mooie plaatsje Hoogeveen verlaten om vervolgens rond half tien in te checken in vertrekhal 3 van Schiphol... Om natuurlijk een ellelang afscheid te kunnen nemen van mijn familie!!! Om 12.30uur vlieg ik namelijk pas.

Maar...ik zal jullie zo goed mogelijk op de hoogte houden

LOVE YOU ALL

Afscheid Leeuwarden - 18 november 2005

Gisteren was het dan zo ver: afscheid nemen van de studenten in Leeuwarden. Dit ging natuurlijk gepaard met genoeg drank (lang leve Le Nouveau Beaujolais est arrivé). Echt supergezellig. Ik wil dan ook iedereen die mee was bedanken voor deze avond en nogmaals: bedankt voor het boek. Echt super!!! Ben al benieuwd wat er in het Kerstenvelopje zit... Geweldige foto's en lieve stukjes geschreven. BEDANKT!!!

De foto's van deze avond staan online in het fotoboek!!!

Vertrek naar Suriname - 8 november 2005

Op 23 november zal ik voor acht maanden vertrekken naar Paramaribo. Hier zal mijn eindstage plaatsvinden. Hoewel deze stage zeven maanden zal duren, blijf ik acht maanden. Op deze manier heb ik voldoende tijd om Suriname te bezichtigen en actviteiten te ondernemen. Als ik er dan toch ben...