Informatie over Suriname

De Surinaamse vlag:

In 1959 werd bij landsverordening, vlag, wapen en volkslied officieel vastgesteld. De huidige vlag van Suriname dateert van 1975, ten tijde van de onafhankelijkheid en heeft de vorm van een rechthoek, waarop vijf horizontaal lopende balken en een vijfpuntige ster voorkomen. Symboliek: Groen symboliseert vrijheid; Rood symboliseert vernieuwing, liefde en progressiviteit; De ster symboliseert eenheid, opoffering, eensgezindheid en gerichtheid op een gouden toekomst.

Klimaat:

Het klimaat in Suriname is een tropisch regenklimaat. De temperatuur schommelt tussen de 21oC en 31oC. De middagtemperatuur is vrijwel het hele jaar ongeveer 27oC. Suriname kent n.l. 4 seizoenen: een kleine regentijd in december en januari; een grote regentijd van mei t/m juli; een kleine droge tijd van februari t/m april; een grote droge tijd van augustus t/m november. Regen valt gewoonlijk in korte zeer hevige buien. De seizoenen kunnen ook verschuiven. Dit houdt in dat het ene jaar de grote regentijd in mei t/m juli valt, en het jaar daarop in augustus t/m november. Het jaar daarop kan het weer helemaal normaal zijn.

Bevolking:

De bevolking van Suriname vertoont een grote etnische verscheidenheid die toe te schrijven is aan de gevoerde koloniale arbeidspolitiek om de plantagelandbouw in stand te houden. Deze gevarieerdheid heeft geleid tot een gesegmenteerde samenleving waarbinnen diverse etnische groeperingen relatief zelfstandig functioneren. Tot dusver heeft zich het streven naar eenheid in verscheidenheid voornamelijk langs formele weg gemanifesteerd, o.a. door het instellen van officiële feestdagen, waarbij christelijke, hindoeïstische en islamitische feestdagen een plaats kregen naast nationale gedenkdagen als emancipatiedag (1 juli) en onafhankelijkheidsdag (25 november). De Creolen zijn oververtegenwoordigd in de stad (circa 75% woont in Paramaribo). Velen hebben van oudsher een administratieve werkkring of vervullen de meer technische beroepen. Een gering aantal is in de landbouw werkzaam. Hun sociaal-politieke dominantie is in de loop der jaren aangetast door de relatief sterke demografische en sociaal-economische groei van de Hindoestanen, die in de stedelijke administratie (35-40% woont in Paramaribo) een plaats naast de Creolen opeisen en een belangrijk deel van de handel in handen hebben. Daarnaast vormen zij de meerderheid onder de kleinlandbouwers. Evenals de Hindoestanen zijn de Javanen niet meer uitsluitend landbouwers. Er is sprake van een duidelijk proces van sociaal-economische stijging. De Chinezen hebben in aanvulling op de Hindoestanen een deel van de handel in handen. Zij bezitten een hoog aspiratieniveau voor hun kinderen. Europeanen (voornamelijk Nederlanders) en andere etnische groepen, onder wie Libanezen, zijn in aantal gering, maar hun sociale en economische invloed is niet onbelangrijk. De Bosnegers wonen als afstammelingen van de plantages gevluchte slaven merendeels in het binnenland. De openlegging daarvan heeft hen dichter bij de Surinaamse kustsamenleving gebracht; hetzelfde geldt - in beperktere mate - ook voor de Indianen.

Natuur, flora en fauna:

Ongeveer 85% van Suriname wordt bedekt door tropisch regenwoud. Meteen dé belangrijkste reden voor toeristen, onderzoekers en natuurliefhebbers om het land bezoeken. Het Surinaamse bos maakt deel uit van het Amazonewoud. Dit uitgestrekte gebied dat geheel Guyana, Suriname en Frans-Guyana, evenals delen van Colombia, Venezuela en Brazilië omvat, is het grootst aaneengesloten ongerept tropisch regenwoud ter wereld. Aangezien het binnenland van Suriname grotendeels onbevolkt is, maakt het één van de gunstigste locaties voor behoud van primair tropisch bos. Deze omgeving werd lange tijd als niemandsland beschouwd. Met het in kaart brengen van de natuurlijke hulpbronnen van het binnenland, kwam daar verandering in. De belangen van de binnenlandbewoners kwamen in contrast te staan met de hongerigheid van de ‘ontwikkelde’ wereld. Om te voorkomen dat er teveel schade aan deze waardevolle natuur zou worden aangebracht, was Suriname een der eerste landen in Zuid-Amerika dat een systeem voor natuurreservaten instelde. Momenteel heeft het land 11 natuurreservaten en 1 natuurpark. Deze omvatten samen bijna 15 % van het landoppervlak.Ook buiten de reservaten is het eeuwig groen nog in zijn oorspronkelijke staat te bewonderen. Omdat wegen naar het binnenland ontbreken, blijven grote delen van het tropisch regenwoud onbereikbaar voor houtkappers. De enige weg van betekenis is , naast de Afobakaweg, de Tibitiweg, die dwars door West Suriname loopt en zich splitst naar respectievelijk Avanaveru en Apoera. Naast de verschillende vegetatievormen kunt u “kostgrondjes” (cultuurgebied) tegenkomen. Na een aantal jaren van cultivatie, worden deze moestuintjes aan het bos teruggegeven. Er ontstaat dan kapuweri, secundair bos, dat niet de verscheidenheid aan planten- en boomsoorten heeft als het regenwoud. De in 1969 opge­richte Stichting Natuurbehoud Suriname (Stinasu) pioniert samen met de Dienst 's Lands Bosbeheer op het gebied van wetenschappelijk onder­zoek en toerisme in de natuurparken.