Berichten april 2006

Raleigh Vallen - 24 april 2006

Pap, mam en ik zijn dit weekend naar de Raleigh Vallen geweest. Dit gebied, gevestigd in het Centraal Natuurreservaat, bestaat uit meerdere watervallen en stroomversnellingen. Ook zijn hier verschillende bergen te vinden. Vrijdag vlogen we met een klein vliegtuigje naar de Raleigh Vallen. Deze dag bestond nog uit relaxen. Na een duik in een van de vallen gingen we terug naar de lodge, waar we genoten van heerlijk eten. Die nacht geslapen in mijn hangmat, om vervolgens goed uitgerust zaterdag wakker te worden. Deze dag moesten we een drie uur durende wandeling door de bossen maken, om vervolgens aan de voet van de Voltzberg te staan. Deze moesten we nu nog oplopen. Deze berg is vrij stijl, dus het was wel met enige risico. Eenmaal boven heb je echt een geweldig uitzicht over het natuurlijk schoon van Suriname. Een geweldige ervaring. Hierna moesten we weer stijl naar beneden, wat me beter afging dan verwacht. Toen het hele eind weer terug lopen door de bossen. Slecht twee blaartjes op de voeten en nagenoeg geen spierpijn. Die avond was iedereen bekaf, en dus lag ik rond een uur of half twaalf al in dromenland, schommelend in mijn hangmatje. De volgende dag, zondag, een wandeltocht van drie kwartier door de bossen, om bij de Moedervallen uit te komen. Hoewel dit geen hoge watervallen waren, maar meer grote stroomversnellingen, was dit ook fenomenaal om te zien. Toen mezelf gehaast naar het vliegveldje om de eerstvolgende vlucht terug naar Paramaribo te nemen, om daarna snel naar Airport Zanderij te rijden: tijd voor Pim's afscheid...

Nederlands mobiel weer bereikbaar

Mijn lieftallige broer is zo vriendelijk geweest mijn nieuwe simkaart op te sturen, dus vanaf heden ben ik weer gewoon bereikbaar. Nog altijd het zelfde nummer.

Palumeu en mijn verjaardag in Suriname - 19 april 2006

Vorige week zijn mijn ouders en ik naar Palumeu geweest. Palumeu ligt ten zuiden van Suriname, en moest bereikt worden met een klein vliegtuigje. Dat is natuurlijk al een ervaring op zich. Palumeu is een indianendorp, aan de Tapahonyrivier, waar nog altijd geleefd worden naar de tradities van vroeger: men jaagt nog steeds, men vist en eet wat zelf verbouwd is. Varen gebeurd nog altijd in holle boomstammen, ed. Er is wel een stroomgenerator, wat ik persoonlijk erg jammer vond. Maar de mensen leven nog wel altijd zonder stroom in de huizen.

Bij aankomst was een zowel een aankomsthal en een vertrekhal: twee pinahutten wel te verstaan met de bordjes 'Aankomsthal' of 'Vertrekhal'. We sliepen in luxe hutten, met ieder een eigen toilet en douche, die aangesloten was op de rivier. Er was geen verlichting aanwezig, wat het primitieve gevoel versterkt. Overigens geen probleem. Ieder bed was voorzien van een goede klamboe, aangezien we daar in het malariagebied zaten.

Nadat we de hutjes hadden bekeken moesten we naar de recreatieruimte komen, om voorgesteld te worden aan het personeel. Onszelf moesten we ook voorstellen. Daarna zijn we het dorp ingegaan, om voorgesteld te worden aan de dorpsoudste. Hier kregen we ook casavebrood met een of ander troebel iets te proeven. Bitter, maar het kon er mee door. Daarna door naar de volgende persoon: de vlechter. Deze man kon van alles vlechten; van placemet tot hele daken. Erg bijzonder om te zien.

De volgende dag zijn we in de boot gestapt om een uur later uit te stappen en het bos in te trekken. Dit bos leidde ons naar Potihill, een kleine berg. Deze hebben we beklommen en bovenaan heerlijk genoten van het uitzicht. Even weer wat gedronken en toen weer naar beneden (en dat was glad en stijl...). Weer terug door het bos naar de boot. Op een afstand hadden we brulapen gezien, tucans en nog een paar dieren. Later toen we weer terug waren op het oord, kregen we les hoe we een boog moesten maken, om daarna zelf pijl en boog te schieten. Laten we het er op houden dat ik niet veel vlees zal vangen...

Woensdag was een wat rustige dag: anderhalf uur varen om bij de stroomversnelling aan te meren en daar heerlijk te gaan barbequeën. Hangmatten uit, relaxen, een hengeltje uitslaan (in de hoop piranha's te vangen) en natuurlijk ook zwemmen (tussen deze piranha's). Niet te ver, anders nam de stroomversnelling je mee. Later die dag weer in de boot gestapt en verder de rivier opgegaan. Ongeveer een kwartier verderop was een grotere stroomversnelling. Ook hier zijn we aangemeerd en zijn we over de rotsen geklommen, onder de rotsen doorgekropen, genoten van een natuurlijk bubbelbad en degenen die wilden konden hier grote vissen vangen. Er zijn een aantal gevangen, dus het eten van die avond was ook al bepaald.

Donderdag hebben we weer een boswandeling gemaakt. Ditmaal kregen we uitleg over verschillende medicinale planten en bomen. Terug op het oord gingen we kajakken. Een eind van het oord uit de boot gesprongen en terug gedobberd/gezwommen naar het oord. Zalig. Deze avond hadden we ter afsluiting een kampvuur, wat uiteraard weer erg gezellig was.

De vijfde dag, vrijdag, was de dag van vertrek. Na alles ingepakt te hebben, uitgecheckt te hebben, zijn we het dorp ingegaan, om hier meer kennis te verkrijgen over de verschillende gebruiken van de indianen. Heel bijzonder om te zien natuurlijk. Daarna was het weer tijd om terug te vliegen naar Paramaribo.

Verjaardag

Afgelopen zaterdag was het weer tijd mijn verjaardag te vieren. Mijn lieve huisgenoten hadden de woonkamer en mijn deur prachtig versierd en een BBQ georganiseerd. Prachtige cadeau's gekregen en de rest van de dag heerlijk verwend geweest. Ook mijn ouders waren natuurlijk van de partij. Zelfs toen we de discotheek ingingen (Starz) gingen ze rustig nog een paar uurtjes mee!! Toppers.

Ik wil iedereen bedanken voor de kaartjes die ik heb mogen ontvangen voor mijn verjaardag. Echt superlief. Ik noem men niet persoonlijk bij naam, omdat ik dan iemand kan vergeten, of de kaart is (nog) niet ontvangen. In ieder geval: hartelijk bedankt, mijn witte muur fleurt aardig op!!!

Nederlands mobiel tijdelijk onbereikbaar

De afgelopen twee weken was het een regen van diefstallen. Zo zijn mijn broeken twee weken geleden van me ontnomen, afgelopen week is het achterlicht van de gehuurde auto, inclusief bedrading, meegenomen en tot overmaat van ramp een aantal dagen mijn portomonnaie. Tijdens de zwemtraining is mijn tas gepakt, maar slechts de portomonnaie is meegenomen. Wel erg aardig was, dat de dader een aantal muntjes had achtergelaten. Hoogstwaarschijnlijk busgeld. Maar in die portomonnaie zat mijn Nederlandse simkaart, waardoor ik de komende tijd niet bereikbaar ben op dat nummer. Er is een nieuwe kaart onderweg, dus ik zal het publiceren, wanneer ik weer gewoon bereikbaar ben.

Na een week met mijn ouders in Suriname - 09 april 2006

Wat gaat de tijd toch snel; vorige week stond ik nog vol spanning te wachten op Zanderij en nu zijn ze mijn ouders hier al een volle week. Ondanks dat ik af en toe een beetje moet werken, breng ik veel tijd met ze door. Op zich wel een beetje raar, gezien het feit ik ze ruim vier maanden niet gezien heb, en ik hier min of meer mijn eigen leven heb opgebouwd en zij daar nu midden in staan. Wel erg leuk natuurlijk.

Zaterdag haalde ik mijn ouders dus samen met mijn huisgenoot Pim op. In de gehuurde auto haalde ik ze zelf op, zodat we niet afhankelijk waren van taxi's of busvervoer, om op deze manier zo snel mogelijk in Paramaribo te kunnen zijn. Eenmaal thuis gelijk doorgereisd naar 't Vat, waar we een kleine maaltijd hebben genuttigd. Ouders toch heel moe van de reis en daarom hun maar afgezet bij hun huisje. De volgende dag weer optijd in de veren, voor een stadsbezichtiging. Natuurlijk mijn eigen paleisje laten zien... Verder ben ik met hun deze week naar de Jodensavanna geweest, en gezien het beroep van mijn vader was hij zeer onder de indruk van de graven die daar lagen. Ik overigens ook natuurlijk. De volgende dag zijn we op eigen houtje naar Brownsberg afgereisd, om daar te genieten van de natuur(geluiden). Na de tocht naar een van de vallen, begon het erg hard te regenen, wat de tocht naar de volgende vallen bemoeilijkte. Hoewel het niet in het bloed zit, toch opgegeven en de tocht terug naar de auto ingezet. Onderweg weer een gifkikker gezien. Verder hebben we niet echt veel dieren gezien. Wel hebben we de brulapen gehoord, dus dat is toch iets.

Komende week (10 t/m 14 april) zijn mijn ouders en ik niet te bereiken, omdat wij in het zuiden van Suriname zijn (Palumeu). Binnenkort dus weer een nieuwe update!